OpenSuse 10.2 zamiast VISTY (instalacja)

Od pewnego już czasu Instalator Suse ma bardzo przyjemną właściwość, umożliwia poprzez klawisz F2 natychmiastowy wybór języka instalacji, potem juz łatwo zdecydować co dalej - uruchomienie komputera z dysku, instalacja, a może sprawdzenie pamięci?

Instalacja

W każdej współczesnej dystrybucji linuksa mamy od samego początku interfejs okienkowy, wszystko da się wyklikać myszką. Instalator XP jest przy tym z Opensuse ubogi i zgrzebny. Zaczynamy od ustawienia partycji na dysku. Jeśli mamy tam Windows, który z jakichś dziwnych nieracjonalnych powodów chcemy zostawić, to instalator sam zaproponuje rozwiązanie polegające na zmniejszeniu partycji windowsowej. Osobiście jednak radziłbym wcześniej sobie takie miejsce przygotować przy pomocy kogoś, kto dobrze potrafi identyfikować partycje na dyskach. Przeciętny użytkownik Windows znający tylko oznaczenia C, D i ewentualnie E może czuć się nieco zagubiony i do wykasowania może przeznaczyć nie tę partycję, co trzeba. Jednak dla osoby posiadającej jakąś podstawową wiedzę o dyskach i partycjach instalator jest prosty i czytaelny. Następnie wybieramy strefę czasową, możemy tu poprawić wskazania naszego zegara i środowisko graficzne. Wolimy KDE podobne do Windows XP, proszę bardzo. A może wolimy Gnome jeszcze bardziej podobne do XP, też proszę bardzo... Chyba że dostajemy wysypki na widok Windows XP, wtedy możemy wybrać sobie inne i zainstalować np XFCE. Konkretne środowiska graficzne są jednak tak bardzo konfigurowalne, że każdy będzie mógł sobie potem wystroić okienka wg swoich preferencji. Instalator ma pewną wadę dla użytkownika zaawansowanego, a jednocześnie błogosławieństwo dla początkujących - o nic więcej nie pyta, instaluje nam domyślny zestaw aplikacji. Pozostaje tylko poczekać kilkanaście minut. Instalacja trwa jednak dłużej niż w opisywanym wcześniej Kubuntu.

Uwaga! Jeśli po jakimś czasie, ekran monitor zrobi się czarny, wystarczy poruszyć myszką, to nie awaria, to wygaszacz.


Pierwsze uruchomienie

Podobnie jak w znanym instalatorze z Windows XP, po zainstalowaniu pakietów następuje restart systemu, nie musimy wyjmować płyty, będzie jeszcze potrzebna, wybieramy opcję startu z dysku. Instalator będzie kończył ustawienia systemu. Teraz należy podać hasło roota (administratora systemu). Możemy podać nazwę komputera, jeśli w naszej sieci nie działa dhcp lub jest to samodzielny komputer. Instalator wykryje karty sieciowe i modemy. W przypadku sieci z dhcp na tym etapie już zostanie ustanowione połączenie z internetem. W przypadku modemów ADSL trzeba będzie jeszcze przeprowadzić konfigurację. Kolejny krok to aktualizacja online, warto ją zrobić od razu, jeśli mamy szybkie łącze, w przeciwnym razie zróbmy jedynie dodanie źródeł proponowanych przez instalatora, a update zostawimy na moment, gdy będziemy mieli więcej czasu. Następnie musimy dodać użytkownika do codziennej pracy. W przeciwieństwie do Windows, ta opcja jest obowiązująca - na koncie administratora się nie pracuje.Na tym etapie możemy zdecydowac równiez o sposobie logowania, instalator umożliwia nam nawet uczynienie z naszego komputera klienta domeny windows (może to być przydatne w szkołach) Ostatnim etapem wstępnej konfiguracji jest sprawdzenie ustawień sprzętu. Teraz można zainstalować potrzebne sterowniki i skonfigurować drukarkę. Należy także ustawić i przetestować wyświetlanie. Niestety jeśli mamy kartą graficzną ATI lub NVIDIA to ze sterownikami trzeba będzie poczekać.

Po starcie

KDE przywita początkującego użytkownika interfejsem dość podobnym do znanego nam z Windows XP. Jeśli są do komputera podłączone jakieś urządzenia USB, zapewne zostaną wykryte i będzie możliwa konfiguracja. W moim przypadku był to skaner Plustek OpticSlim 1200. Instalacja skanera daje bardzo czytelny komunikat, że potrzeby jest plik firmware. Po jego ściągnięciu i skopiowaniu do odpowiedniego katalogu, skaner zaczął działać (należało jeszcze doinstalować xsane). Pewnym zaskoczeniem jest brak midnight commandera w domyślnej instalacji (dziwna maniera przeniesiona z Ubuntu - dla mnie ewidentny minus). Dlatego początek pracy powinien się chyba zacząć od uruchomienia Yast2 (taki manager wszystkiego co mamy w komputerze) i po wybraniu opcji Zrządzanie oprogramowaniem, doinstalować wszystko co jest potrzebne. Bardzo denerwujące jest też menu podobne do znanego nam z windows. Na szczęście nieco mniejsze rozmiarami i funkcjonalne dzięki zakładkom, ale jeśli ktoś tego nie lubi, wystarczy kliknąc prawym klawiszem myszy na ikonce kameleona i wybrać styl KDE Menu zamiast SUSE Menu.

Aby zainstalować sterowniki dedykowane do kart NVIDIA i ATI należy skorzystać z opisu na forum suse lub susek.info. Używamy tylko modułu Yast, więc da sobie z tym radę nawet początkujący użytkownik. Jednak w moim przypadku okazało się, że ściągnięcie sterowników trzeba było kilkakrotnie powtarzać i szło to wolno, jak na starym modemie. Mając niezłą kartę graficzną można pokusić się o instalację trójwymiarowych efektów jakie dostarcza compiz lub beryl. Ten pierwszy łatwo zainstalować zgodnie z informacjami na forum suse, drugi niestety nie bardzo chciał działać. Ponadto włączenie xgl spowodowało problemy z obrazem karty tv. Instalacja karty Prolink Pixelview sprowadziła się tak samo jak i wcześniej w Kubuntu do wpisania w pliku modprobe.conf odpowiednich numerów dotyczących karty i tunera, całkowicie zawiódł automatyczny konfigurator.

Podsumowanie

Ogólnie rzecz biorąc - pomimo wad (problemy z kartą tv, wolnym działaniem Yast) - jest to doskonała dystrybucja dla początkującego użytkownika. Na pewno po kilku dniach pracy z systemem nikt nie będzie miał specjalnych kłopotów. Natomiast odradzam stosowanie managera okien z efektami 3d, ponieważ może to być jedynie ciekawostka, a nie element przydatny w codziennej pracy.